Koparkoładowarki to samobieżne wszechstronne maszyny, które sprawdzają się w wielu obszarach zastosowania, jak: wykonywanie wykopów, podnoszenie ciężkich przedmiotów, załadunek, funkcja dźwigu, przenoszenie materiałów, budownictwo, recykling, rolnictwo i wiele innych.

Koparkoładowarki są wyposażone w dwa osprzęty robocze: osprzęt koparkowy oraz osprzęt ładowarkowy. Koparkoładowarki łączą w sobie cechy dwóch rodzajów maszyn do robót ziemnych, tj. koparek jednonaczyniowych i ładowarek. W związku z tym techniki pracy są podobne do technik przewidzianych dla koparek i ładowarek.

Uniwersalność tych maszyn świadczy o tym, że są to maszyny zastępujące przy małych zakresach robót zarówno ładowarki, jak i koparki jednonaczyniowe. Dodatkowo dzięki zastosowaniu różnych narzędzi roboczych montowanych do osprzętów roboczych zwiększa się ich zakres zastosowań. Koparkoładowarki mogą być stosowane w budownictwie przemysłowym, cywilnym i drogowym, a także rolnictwie. Dzięki osprzętowi koparkowemu operator jest w stanie m.in. kopać rowy, profilować ściany wykopu, podnosić ładunki lub pracować młotem hydraulicznym jeżeli młot jest zamontowany na szybkozłączu.

W zależności od spoistości gruntu, w którym pracuje koparkoładowarka, należy dobierać i montować łyżki odpowiedniej szerokości i krawędzi tnącej. Niewłaściwy dobór łyżki powoduje konieczność powtarzania ruchu roboczego skrawania w celu całkowitego napełniani łyżki, co obniża wydajność koparkoładowarki.

Osprzętem koparkowym wykonywać można roboty ziemne w gruntach I-IV kategorii, natomiast osprzętem ładowarkowym można pracować jedynie w gruntach kategorii I lub wyższych, ale spulchnionych i niezleżałych.

Typowy cykl roboczy koparki składa się z następujących czynności:

• napełnianie łyżki,
• podnoszenie osprzętu koparkowego,
• obrót osprzętu koparkowego i opróżnianie łyżki,
• powrót w miejsce następnego napełnienia łyżki.